CHROPOWATOŚĆ BETONU I SZORSTKOŚĆ POWIERZCHNI BETONOWYCH

DZIESIĘĆ STOPNI CHROPOWATOŚCI POWIERZCHNI

Chropowatość betonu i jego szorstkość. W części I naszej serii dotyczącej przygotowania powierzchni betonu przyjrzeliśmy się wykrywaniu, usuwaniu i naprawie wadliwego betonu. W części II omówiliśmy różne rodzaje zanieczyszczeń powierzchni betonu i sposoby ich czyszczenia. Na poziomie III zajmiemy się metodami szorstkowania powierzchni w ramach przygotowania do malowania lub nakładania powłok.

Chropowatość betonu i jego szorstkość. Odpowiednio chropowaty

Jeśli beton jest wolny od uszkodzeń i zanieczyszczeń, wystarczy zszorstkować powierzchnię, ale ile? Powierzchnia betonu poddanego obróbce strumieniowo-ściernej jest  zbyt szorstka, aby można ją było zmierzyć taśmą mierniczą i określić ilościowo w mikronach lub milach. 

Najbardziej skutecznym narzędziem odniesienia do określania profili powierzchni betonu są  uformowane gumowe wióry wyrównujące dostępne w Międzynarodowym Instytucie Napraw Betonu. Próbki te odzwierciedlają dziesięć  stopni chropowatości powierzchni i są przeznaczone do bezpośredniego wizualnego i dotykowego porównania z daną powierzchnią betonu.

Nie ma ostatecznego opisu tekstowego dla tych dziesięciu klas: Standardem jest układ centrujący. Jednak ICRI określa,  jaki profil powierzchni jest wystarczający dla różnych typów powłok i pokryć.

ICRI określa również  metody przygotowania powierzchni, którą można odtworzyć  określony  profil powierzchni betonu .

Śrutowanie to jedna z najbardziej wszechstronnych metod . Obejmuje szeroki zakres profili powierzchni, od CSP 2 do 7. W przeciwieństwie do wielu wymienionych metod, śrutowanie można również stosować na powierzchniach pionowych i sufitowych. Nie może jednak usuwać betonu na taką głębokość, jaka byłaby możliwa przy użyciu innych metod mechanicznych, takich jak skrobanie. Śrutowanie odgrywa główną rolę w usuwaniu mikropęknięć powstałych w wyniku takich procesów.

szlifować

Szlifowanie usuwa osady, pęknięcia i zanieczyszczenia powierzchni oraz, w zależności od szorstkości ściernicy, daje gładką lub wypolerowaną powierzchnię.

Tarcze poruszają się pod kątem prostym do powierzchni i mogą pozostawiać na powierzchni koliste wzory lub rowki. Szlifierki podłogowe stosowane są do powierzchni poziomych. Szlifierki ręczne są stosowane na powierzchniach pionowych.

Ryzyko mikropęknięć:  brak

Trawienie kwasem

Wytrawianie rozpuszcza cement i odsłania drobne elementy, tworząc wykończenie przypominające papier ścierny. Służy do usuwania mleczka cementowego i delikatnego zszorstkowania powierzchni w ramach przygotowania podkładu, lub innej cienkiej powłoki. Radzenie sobie z kwasem jest trudne i niebezpieczne: opary kwasu są nie tylko szkodliwe dla zdrowia, ale mogą również trawić każdą stal nierdzewną lub aluminium, z którymi się stykają – na przykład skrzynki elektryczne i rurociągi.

Ryzyko mikropęknięć:  brak

Skaling igły

Łuski igłowe rozdrabniają betonowe powierzchnie poprzez uderzenie stalowych prętów napędzanych impulsami pneumatycznymi lub hydraulicznymi. Łuszczarki igłowe są powszechnie używane do usuwania wykwitów i innych kruchych inkrustacji. Uderzenie tworzy profil powierzchni w kształcie krateru.

Ryzyko mikropęknięć:  niskie

Piaskowanie

W wyniku piaskowania suchy lub wilgotny ścierniwo trafia do strumienia sprężonego powietrza. Po uderzeniu cząsteczki ścierne wnikają w podłoże i poluzowują zaprawę oraz drobne fragmenty materiału, co ogólnie prowadzi do efektu ściernego. Śrutowanie usuwa zanieczyszczenia powierzchni, brudny beton, powłoki i folie klejące oraz nadaje profilowanej powierzchni.

Ponadto metoda mokrego śrutowania jest zalecana do delikatnego ścierania łuszczących się, wykwitów i wrażliwych powierzchni. Obie metody można stosować na powierzchniach poziomych, pionowych i sufitowych i nadają się do zastosowań wewnętrznych i zewnętrznych.

Ryzyko mikropęknięć:  brak

Śrutowanie

Podczas śrutowania stal jest śrutowana na betonową powierzchnię za pomocą koła. Działanie śrutu powoduje rozdrobnienie betonu i zanieczyszczeń oraz szorstkość powierzchni. Zużyty śrut jest oddzielany od odpadów i poddawany recyklingowi. Śrutowanie jest preferowaną metodą czyszczenia i konturowania powierzchni poziomych i ma takie same zastosowania jak obróbka strumieniowo-ścierna. W niektórych sytuacjach roboty mogą strzelać kulkami na płaszczyznach poziomych.

Ryzyko mikropęknięć  Brak

Dysze wodne

Strumienie wody usuwają zanieczyszczenia, a powierzchnia jest szorstka pod wpływem działania strumieni wody pod wysokim i bardzo wysokim ciśnieniem. Ma takie same zastosowania jak ścierniwo i śrutowanie i może być stosowany na powierzchniach pionowych i sufitowych. Może wytwarzać CSP od zaledwie trzech do dziesięciu, przy czym średnica grubego kruszywa wynosi dziesięć. Innymi słowy, strumień wody może usunąć agregaty.

Brak ryzyka mikropęknięć 

Rozrywanie

Frezarka do betonu składa się ze stalowego bębna z zamontowanymi na nim stalowymi prętami, które z kolei są wyposażone w rzędy kół zębatych. Gdy bęben się obraca, podkładki uderzają o powierzchnię, łamiąc i proszkując beton, pozostawiając rozpryskaną smugę. Wertykulacja działa tylko na powierzchniach poziomych.

Ryzyko mikropęknięć:  umiarkowane

Frezowanie obrotowe

Frezarka obrotowa to napięta wersja frezarki do betonu, która jest tak duża, że ​​wymaga zasilania. Ma ząbki na bębnie zamiast podkładek. Uderzenie zębów rozbija beton na drzazgi i pył, tworząc smugi i głębokie bruzdy. Frezarka obrotowa może być wyposażona w małe zęby, aby uzyskać CSP z 6 lub duże zęby, które dają CSP na 9. Zatrzymuje się na krótko przed CSP 10, ponieważ frezarka obrotowa nie odłącza zespołu, ale pęka. Frezarka obrotowa może być używana tylko na powierzchniach poziomych.

Wysokie ryzyko mikropęknięć

Przemiał

Frezarki mają kilka spiczastych, napędzanych pneumatycznie głowic tłokowych, które rozbijają, łuszczą i strzępią powierzchnię. Tworzą szorstkie, nieregularne powierzchnie i często są używane do wyburzania niskich konstrukcji betonowych.

Ryzyko mikropęknięć: ekstremalne

Młotek

Młotki pneumatyczne i dłuta rozbijają beton, łamiąc powierzchnię ostrzem lub łbem dłuta. W ten sposób wchodzą w pęknięcie, wielokrotnie uderzając w nie, aż oderwą się duże fragmenty betonu. Mogą być stosowane na powierzchniach poziomych (młot pneumatyczny) lub pionowych (młotek dłutowy).

Ryzyko mikropęknięć:  ekstremalne

Opóźnienie powierzchniowe

Opóźniacz powierzchni to substancja chemiczna, która jest rozpylana na świeżo wylany beton, aby zapobiec tworzeniu się wilgoci na powierzchni. Nieprzereagowaną pastę cementową można następnie usunąć przez mycie ciśnieniowe lub szorowanie, co odsłania gruboziarniste składniki.

Ryzyko mikropęknięć:  brak

Chropowatość betonu i jego szorstkość. Główne wnioski

Skąd więc wiesz, że masz właściwy profil powierzchni betonu?  Chipy do porównywania gumy ICRI są najbardziej niezawodną metodą, ale nadal pozostawiają dużo miejsca na interpretację.

Najlepszym sposobem na uzyskanie dobrze określonego celu dotyczącego profilu powierzchni jest stworzenie standardu  zamówienia. We współpracy z innymi zaangażowanymi stronami opracuj profil powierzchni, który jest zbliżony do określonego CSP, jak wskazał komparator. Kiedy wszyscy zgadzają się co do standardu zamówienia, staje się to punktem odniesienia dla pracownika zajmującego się wysadzaniem.

Podstawowym wskaźnikiem odpowiednio przygotowanej powierzchni jest przyczepność. Można to sprawdzić metodą odrywania. Stalowy krążek jest przyklejany do wykończonej powierzchni, a beton jest nacinany na obwodzie, tak że siła skierowana do góry działa tylko na obszar bezpośrednio pod dyskiem. Tester przyczepności służy do wywierania nacisku na szybę, aż do jej oderwania. Jeśli próbka rozluźnia się na przygotowanej płaszczyźnie powierzchni, wiązanie jest najsłabszym punktem systemu, co wskazuje na problem z przygotowaniem powierzchni. Jeśli wiązanie utrzymuje się, ale beton pęka przy mniej niż 10% oczekiwanej wytrzymałości betonu na ściskanie, jest to dobry wskaźnik, że beton jest nadal niedoskonały.

Chropowatość betonu i jego szorstkość. Wytrzymałość na rozciąganie a wytrzymałość na ściskanie

Wytrzymałość na
ściskanie jest miarą odporności materiału na zniszczenie.

Wytrzymałość na rozciąganie jest miarą odporności materiału przed odciągnięcie od siebie.

Oba są powiązane, ale nie wprost proporcjonalne. Wytrzymałość betonu na rozciąganie wynosi około 10-15% wytrzymałości na ściskanie.